zondag 5 augustus 2012

Column "Creëren" augustus 2012

Creëren

Wat is creëren eigenlijk. Iets neerzetten? Iets uitdragen? Doe je dat alleen of met een ander. Kun je creëren leren, of haal je het uit jezelf?
De maand juli was voor mij de perfecte maand om hier dieper op in te gaan. Met het geluid van regendruppels en wind die de natuur in beweging zetten kreeg ik het koesterende gevoel van een beginnende herfst. En terwijl de regen en de wind getuigen waren van mijn moment ontstond niet alléén mijn column.

In eerste instantie werd het mij al snel duidelijk wat creëren mij wilde vertellen toen ik mijn gedachten daar op richtte. Ik wilde er direct middenin duiken maar iedere keer stopte het schrijven. Mijn gedachten gingen van het één naar het ander. Ik kreeg zoveel indrukken te zien dat er niet echt een begin ontstond om te schrijven. Waar ik wel op uit kwam was dat creëren iets is wat wij allemaal doen. Wij creëren allemaal én ieder moment! Zelfs in ons onderbewustzijn. Kijk maar eens wat een droom met je doet. Zelfs in je dromen creëer je.

Toen ik daar bewust van werd ging even de wereld voor mij open. Een totaal ander beeld kreeg ik van het leven te zien. Ik werd er zodanig door aangeraakt dat ik er blij van werd. Alles was in harmonie alsof we de afspraak met elkaar hadden gemaakt om de dingen samen neer te zetten voor een groter geheel. Een samenwerking om van te groeien. Te leren. Te ontdekken. Waar staan wij met elkaar. Wat hebben wij bereikt met elkaar. En waar gaan wij naartoe met elkaar. Eén brok creatie!

Omdat ik daardoor niet echt op één ding kon focussen laveerde ik van het ene voorbeeld naar het andere. Er ontstond voor mijn ogen een prachtig creatief proces. Ik zag iedereen in beweging. Druk bezig met alles waar de aandacht op gericht was. Het krioelde van allerlei creaties.


Wanneer ik iemand zou vragen wat creatie is, dan zou men waarschijnlijk in eerste instantie denken aan een ontwerp van bijvoorbeeld een kledingstuk. Een kunstwerk. Het ontwerp van een sieraad of de vormgeving van een parfumflesje. Maar hoe verder je gaat zoeken om het woord creatie de juiste betekenis te geven, zul je ontdekken dat alles wat in de materie is gezet een creatie is. Als je zo gaat kijken dan zie je dat er over de hele wereld elk moment gecreëerd wordt. Maar het gaat verder dan alleen creëren.



Alles wat in de materie is gezet zorgt ook voor onderlinge uitwisseling.
In elke vorm van materie ligt een verbinding tussen de mens en het product waar, als je verder gaat kijken ook weer een vorm van creëren uit voortkomt: communicatie!

Zo zie je dat bij sommige voorwerpen, zoals bij het geven van een persoonlijk cadeau, een sieraad, een parfum, een communicatie ontstaat vanuit het hart. Hier worden nauwelijks woorden aan gegeven omdat het voor zich spreekt. Terwijl bij andere materiele vormen juist woorden weer zo belangrijk zijn. Richt je alleen maar op de technologie. Hoe mooi is het als je kijkt naar hoe men onderling contact kan leggen met mensen over de hele wereld. Hoe je je op deze manier met elkaar kunt verbinden om op te staan voor een minderheid. Je stem te laten horen daar waar deze nodig is. Een digitale handtekening te plaatsen omdat je juist datgene wilt ondersteunen. Of simpelweg een glimlach laten zien aan iemand aan de andere kant van de wereld. In al deze vormen vind je een vorm van communicatie welke voortkomt uit creëren. Wanneer je hier bewust van wordt en ziet dat wij met elkaar voortdurend aan het creëren zijn dan gaat de wereld steeds verder open.


En terwijl ik dit alles in beweging zag besefte ik tegelijk dat men over het algemeen maar nauwelijks bewust is van het feit dat men elke dag bezig is met het neerzetten van een creatie. Iets nieuws, iets wat belangrijk is, iets wat men nodig heeft of gewoon iets wat men leuk vindt. In elke vorm van creëren schuilt iets bijzonders.

Toen ik deze column begon en mijn woorden wilde geven aan “Creëren” ontstond niet alleen de column zoals ik al aangaf. Het waren juist die woorden die ik aan creëren gaf die mij weer in contact lieten komen met een diepgekoesterde wens in mij: schrijven. Een wens die ik tot uiting wil laten komen naast mijn werk met de symbolen. In eerste instantie voor mijzelf. En wie weet in de toekomst ook voor jou…

Wordt dit mijn nieuwe vorm van creëren?

Met deze column wil ik zeggen dat alles en iedereen in beweging is. Alles en iedereen in ontwikkeling is en op weg is naar steeds een nieuwe vorm van creëren…

Ik wens je een creatieve maand toe!  

Liefs, Joke

Column ''Intuïtie" juli 2012

Intuïtie

Contact maken met je primaire gevoelsverbinding. Het beleven vanuit een innerlijke aanschouwing. Een ingeving krijgen. Instinctief aanvoelen. Deze aspecten hebben allemaal betrekking op je Intuïtie. Wat heerlijk dat we dit van nature hebben meegekregen. In puurheid met je intuïtie in contact te staan zegt mij dat je deze altijd kunt volgen en niet hoeft te twijfelen aan wat je ingegeven wordt. Want als je in twijfel wordt gebracht dan heb je tijdens je intuïtieve ingeving je hoofd even langs je hart laten passeren. En dán ga je nádenken! Daar zijn wij erg goed in. e goed, denk ik wel eens. Is het niet zo dat ons hoofd overuren draait waardoor we geneigd zijn verder van onze gevoelsverbinding af te komen staan?

Dit leek mij een mooie uitdaging om daar eens dieper naar te kijken. Er woorden aan te geven over wat ‘intuïtie’ míj komt zeggen én wat ‘denken’ mij komt zeggen. Twee belangrijke factoren in een menselijk systeem die zo verschillend zijn van elkaar maar óh zo dicht bij elkaar liggen.


Terwijl ik dit schrijf besef ik tegelijkertijd dat ik persoonlijk meer vanuit mijn intuïtie leef dan vanuit mijn denkvermogen. Nadenken over iets is zeker belangrijk maar ten opzichte van mijn intuïtie ervaar ik dat mijn denkvermogen mij ook nog wel eens in onzekerheid kan brengen. Mij in de weg kan staan door mij te laten twijfelen. Ga ik linksaf of ga ik rechtsaf. Of ga ik toch rechtdoor zoals ik voor ogen had. Het nadenken lijkt dan meer een stoorzender te worden dan een raadgever. Intuïtie is namelijk zo een puur gegeven en daar past denken eigenlijk niet bij. En nádenken al helemaal niet! Duidelijk twee totaal verschillende aspecten. Maar het mooie van deze twee is wel, dat zij elkaar in evenwicht kunnen brengen!

Intuïtie als iets dierbaars, iets vertrouwds. Ik ben duidelijk trouw aan mijn intuïtie, en mijn intuïtie is dat aan mij. Gelukkig hebben wij allemaal onze intuïtie bij ons. Het is er! Het is het luisteren naar je innerlijke stem. Het laat je weten wat bij je past, of niet. Het laat je weten waar je grens ligt. Maar het moedigt je ook aan om soms over je grens heen te gaan, om een nieuwe uitdaging te gaan ervaren. Je voelt de spanning en tegelijk weet je dat het goed is. Je intuïtie is er altijd!

Maar je intuïtie komt meer zeggen dan alleen wat wel of niet bij je past of wat wel of niet goed aanvoelt. Want naarmate je het contact met je gevoelsverbinding dieper legt hoe sterker je intuïtie tot je spreekt. De meest mooie ervaringen kun je zowaar in jezelf oproepen en uitdragen. Creaties tot stand laten komen door ergens een vorm aan te geven. Of door kleur aan te brengen. Maar ook het laten samenvloeien van klanken tot een prachtige compositie. In al deze vormen van creatie is door de eeuwen heen wel bewezen dat intuïtie een groot goed is. Het volgen van je hart en dit te laten spreken in welke vorm dan ook…

Liefs, Joke

Column ''Inspiratie" juni 2012

Inspiratie

Alweer een mooi thema om woorden aan te geven, `Inspiratie´. Alhoewel je het met woorden tekort doet. Inspiratie moet je voelen. Beleven met heel je hart! Het is voeding.
Wat als wij deze voeding niet tot ons zouden kunnen nemen en deze tot uiting kunnen laten komen dan zou het leven minder kleurrijk zijn. Inspiratie zorgt voor creatie en creatie laat een uiting zien van blijdschap waardoor harmonie ontstaat die opgevolgd wordt door communicatie. Je creëert eigenlijk een cirkel met al deze mooie aspecten die stuk voor stuk elkaar opvolgen tot een eindresultaat welke met inspiratie begint. Inspiratie is de basis tot communicatie.

Maar waar komt inspiratie vandaan. Kun je inspiratie oproepen of wordt het onbewust aangereikt? Ik denk beide als ik er over nadenk. Je kunt je inspiratie oproepen maar aan de andere kant kan het net zo goed onbewust op je pad komen. Het is maar net welk moment eraan vooraf gaat en of je ervoor open staat om je inspiratie toe te laten om tot uiting te laten komen.

Ik vergelijk het voelen van inspiratie ook wel met het gevoel van verliefdheid. Het is juist dat moment waarin je even wordt aangeraakt door iets wat bijna bovennatuurlijk is. Een gelukzalig gevoel te hebben van iets wat niet vanzelfsprekend is. Het overkomt je. Je geraakt in een flow van euforie die je voor altijd vast zou willen houden. Zo heerlijk. Alsof je opgetild wordt door een magische energie.

Ik krijg regelmatig de vraag of het mij niet ontbreekt aan inspiratie gezien de hoeveelheid symbolen die ik in mijn leven heb getekend. Ik kan daar direct op antwoorden. Neen dus! Het heeft mij nog nooit ontbroken aan inspiratie. Ik ben eigenlijk niet eens bewust bezig met mijn inspiratie. Het is er blijkbaar altijd. Door een dergelijke vraag, of het mij wel eens aan inspiratie zou ontbreken, besef ik tevens dat het blijkbaar niet zo vanzelfsprekend is om in contact te staan met je inspiratie. Dus ik besloot daar eens dieper naar te gaan kijken – juist nu deze maand in het teken staat van Inspiratie – en te ontdekken wat inspiratie míj komt zeggen…

Op het moment dat ik mijn gedachten focus op het tekenen van een nieuw symbool dan word ik als het ware door een magneet naar mijn tekentafel getrokken. Het maakt niet uit waar ik ben óf wat ik doe. De gedachte alleen al is zo intens dat ik direct wil gaan zitten om te tekenen. De kracht die ik dan voel is heel sterk aanwezig en tegelijkertijd zó sereen. Alleen de gedachte al zou ik kunnen omschrijven als euforie.
Zodra ik de eerste verbindingen van het symbool op papier heb gezet dan vertoef ik in dat gelukzalige gevoel.Tijd is dan totaal niet aan de orde. Ook alles om mij heen lijkt er niet te zijn waardoor er gevoelsmatig een andere opening ontstaat. Uren kan ik in deze sfeer verblijven. Mijn inspiratie is dan volop in mij aanwezig waardoor ik eindeloos door zou kunnen gaan…Maar wat als je inspiratie er is en je kunt er geen gehoor aangeven. Ook daar kan ik over meepraten want die keerzijde ervaar ik net zo goed.

Drie maanden terug.
Blijkbaar was mijn inspiratie zodanig aanwezig de afgelopen jaren dat ik even een time-out moest inlassen voor mijn hand. Heel moeilijk te bevatten want daar is wel steeds die kleine magneet die mij het liefst in de richting wil sturen van mijn tekentafel en dan aangespoord wordt door mijn inspiratie want die reageert daar dírect op. Maar gelukkig heb ik een knop om kunnen zetten waardoor ik mijn aandacht nu ook aan andere dingen kan geven. Het schrijven van de column bijvoorbeeld. Ook hierin ontdek ik mijn inspiratie. Ik vind het erg leuk om te schrijven en daarbij zie ik het als een prachtige aanvulling in mijn tekenloze periode!
Zoals je in mijn vorige column hebt kunnen lezen was ik begonnen met het leggen van mijn eigen kaarten en niet geheel zonder resultaat. De kaarten lieten mij duidelijk weten dat bij elke vraag die ik stelde, ik het juiste antwoord kreeg.

Maar toch bleef ik een onbevredigend gevoel houden. Ik wilde meer weten dus ik ging de communicatie verder met mijzelf aan máár dit keer zonder mijn kaarten erbij te pakken. Ik wilde een antwoord vanuit mijn hart!
Vragen als “waarom heb ik zo sterk de behoefte om te tekenen”. “Waar komt deze kracht vandaan die blijkbaar sterker is dan ik”! “Wat komt mij dit zeggen dat ik daar nu geen gehoor aan kan geven”? Op dat moment ging de telefoon, Annelies, mijn zus, en zij kwam met het volgende…


“Joke, ga naar de bloemist en koop twee plantjes lavendel”. “Twee plantjes lavendel” zei ik, “waarom”? “Met deze twee plantjes kun je een test doen voor jezelf en de symbolen. Je legt onder één van de twee plantjes het symbool Lavendel en je houdt de komende weken in de gaten of er verschil te zien is tussen beide”. Waarschijnlijk had zij het resultaat al voor ogen want zij was stellig overtuigd. Alhoewel ik weet dat therapeuten succesvol met de symbolen werken was ik toch enigszins sceptisch of de uitkomst van een dergelijke test ook zichtbaar zou kunnen zijn. Dit werd mijn tweede actie in mijn tekenloze periode. Na de kaartlegging zou ik nu twee lavendelplantjes aan gaan schaffen om ook daar een bevestiging uit te halen. Dus, zo gezegd zo gedaan!

De twee plantjes staan inmiddels 6 weken keurig naast elkaar op mijn vriendinnentafel tussen alle mooie buitengeschenkjes die ik in de loop der jaren van mijn vriendinnen heb ontvangen. De twee witte bloempotjes omhullen de twee plantjes en hebben beide dezelfde aandacht van mij gekregen. Ik moet zeggen dat ik na twee weken enig verschil kreeg te zien. Ik gaf ze water en liet de plantjes weer voor wat ze waren. Twee weken later was mijn zus een weekend bij mij op bezoek. Ik was op dat moment hélemaal de plantjes vergeten. Maar tegen het eind van het weekend, vlak voor haar vertrek werd ik er gelukkig nog aan herinnerd. Toen ik haar de beide plantjes liet zien trok het niet alleen mijn verbazing maar ook die van mijn zus. Het plantje met het kaartje eronder was groter dan het plantje ernaast. Ook de kleur was levendiger en de blaadjes zichtbaar voller. “Zie je wel Joke, dat is wat ik bedoel”! Mijn tekenloze periode wordt dan ineens zomaar omgezet in een ontdekkingsreis naar andere dingen die, zoals ik nu ervaar, net zo belangrijk zijn om aandacht aan te geven. Een nieuwe vorm van inspiratie? Inmiddels heb ik ook een symboolkaartje onder het andere plantje gelegd zodat ook zij in haar kracht mag komen.

Wat inspiratie verder betreft? Ik had je heel graag op mijn manier willen inspireren deze maand door mij te kunnen zien tekenen op Youtube. Waarin je mij een symbool kunt zien tekenen dat voor iedereen te downloaden is om daar zelf kleur aan te geven. Je te laten voelen hoe heerlijk het is om in die sfeer te zijn. Je mee te nemen in mijn wereld van euforie. Ware het niet dat mijn hand het nog steeds niet toelaat. Maar, deze vorm van inspiratie staat hoog genoteerd op mijn lijstje! Ik hoop dit met jou te kunnen delen in een later stadium...

Ik wens je een heerlijke maand toe met vólop inspiratie.
Liefs Joke

Column ''Vreugde" mei 2012

Vreugde


Het zag er even naar uit dat er geen column zou komen voor de maand mei. Een fikse ontsteking in mijn hand en arm zou daar de oorzaak van zijn.
Ik liep al geruime tijd met pijnklachten aan mijn hand maar ik bleef in de veronderstelling dat dit wel over zou gaan. Maar toen ik eenmaal mijn vingers niet meer los van elkaar kreeg na het tekenen, besloot ik toch maar even naar de huisarts te gaan. En jawel, een ontsteking. Overbelasting.

“Rust houden, Joke”, zei mijn huisarts, “ Voorlopig niet tekenen én schrijven” en daar moest ik het mee doen! In eerste instantie schrok ik van zijn woorden, want ja, dát wilde ik niet horen, maar wist tegelijkertijd wel dat het niet anders kon en mij daarbij neer moest leggen. “Voorlopig niet tekenen” dacht ik nog… ik kon mij daar totaal niets bij voorstellen!

De fysieke rust welke ik zo vriendelijk kreeg voorgeschreven en trachtte in acht te nemen, veranderde in onrust. Mijn hoofd en mijn lichaam waren het duidelijk niet eens met elkaar! Ik kwam in duel met mijzelf waardoor ik besefte dat ik niet in balans was dus besloot hier eens anders naar te gaan kijken, want wát kwam mij dit zeggen! En tenslotte had ik nu alle tijd daarvoor!

Ik zonderde mij af in mijn tekenhuisje, ging zitten, sloot mijn ogen, en probeerde het denken uit mijn hoofd te halen. De dingen die ik normaal gesproken tot uitvoer had willen brengen een plaats te geven, en deze om te zetten naar rust. Dat was lastig. Het éven niet kunnen tekenen was het probleem niet zozeer. Dit had ik al geaccepteerd vanwege de pijn. Maar er was meer wat mijn aandacht vroeg op dat moment.
Allerlei ‘doe’ dingen gingen door mijn hoofd waarvan ook de maandelijkse column. Deze zou ik dan ook niet kunnen schrijven, dacht ik nog.

Ik besloot te gaan kijken welk symbool er in de column zou komen voor de maand mei zodat ik vast de verbinding er mee kon leggen. Met de ingegeven steekwoorden zou ik dan een basis neer kunnen zetten om er vervolgens in een later stadium een echte column van te maken. Ik pakte mijn draaiboek en wat zag ik? “Vreugde”…..

Nou was ik al enigszins ontstemd maar dit bevestigde nog maar eens te meer hoe vreugdeloos ik mij voelde! In het kort gezegd kwam het erop neer dat de dualiteit nog volop in mij aanwezig was.
In mijn denken had ik het moeilijk want mijn hand welke ik zo graag het werk wilde laten doen reageerde niet op de seintjes vanuit mijn hoofd. Enigszins teleurgesteld zocht ik een andere invalshoek. Wat kon ik nú doen. Ik nestelde mij op de bank en pakte een boek. Omdat ik van nature geen lezer ben en daardoor ook geen boek voorhanden heb, had mijn dochter er drie voor mij achtergelaten in de hoop dat er één bij zou zijn die mijn aandacht wel zou vragen. Na een poging om te lezen, wat overigens niet aansloeg door mijn gemoedsgesteldheid, legde ik het boek neer en besloot wat anders te gaan doen. Maar ja, wat….

Op dat moment kreeg ik een verhelderend beeld voor ogen. Ik pakte mijn kaarten en besloot vanuit mijn visie eens contact te leggen met de symbolen. Ik teken ze dan wel al mijn hele leven maar er echt contact mee leggen ná het tekenen zoals is bedoeld, is in die zin niet eerder bij mij opgekomen. Misschien was dit wel hét moment om dat eindelijk eens te gaan doen! Dan zou deze ontsteking in mijn hand misschien nog wel eens iets positiefs kunnen brengen.
Ik haalde de kaarten uit de doosjes en het eerste wat mij opviel was de hoeveelheid symbolen. “Wat heb ik veel getekend in de afgelopen jaren” dacht ik, “ Niet zo gek dat mijn hand protesteert”!

Ik pakte bewust de kaart “Hand” uit de serie Geometrische Codes van het Fysieke Lichaam. Deze kaart zou centraal komen te staan in mijn kaartlegging. Ik legde de overige kaarten weg en zou met de kaarten uit de serie Intenties mijn legging vervolgen. Eens zien wat ik hieruit op kon halen. Zou het mij iets komen zeggen, waar ik naar kon luisteren? Dít werd mijn eerste vraag…

Ik schudde de stapel kaarten van de Intenties en liet mijn hand over de kaarten gaan en pakte intuïtief een kaart. “Balans”. “Oké” dacht ik…dit klopt wel! Het was al duidelijk dat ik uit balans was en nu ben ik zeker overtuigd! Maar, nu wil ik weten waaróm ik uit balans ben. Ik besloot een tweede kaart te trekken. Weer liet ik mijn hand over de kaarten gaan en pakte een tweede kaart. “Passie”. Dit was ook niet zo moeilijk! Met mijn logisch denken betrok ik deze kaart op het feit dat ik te lang was doorgegaan met mijn passie dus kon ik mijzelf ook hier duídelijk in vinden!
Maar omdat ik voor mijn gevoel het overzicht nog niet compleet voor ogen had besloot ik nog maar een kaart te trekken. Waarschijnlijk was het nog mijn ongenoegen die mij dit deed besluiten maar tenslotte liep het qua volgorde best wel goed, dus waarom niet nog een kaart! En daarbij zou er met een vervolgkaart nóg meer duidelijkheid ontstaan.

Ik besloot om mijn kaarten dit keer opnieuw te schudden en spreidde ze wederom uit. Ik hoopte zó op een verlossend antwoord dus nam er mijn tijd voor om mijn vraag zo goed en duidelijk mogelijk te formuleren.  Het liet mij weten dat ik niet één kaart op deze vraag mocht trekken maar zelfs twee.
Met dit blije gevoel liet ik mijn ogen over de serie kaarten gaan en pakte twee kaarten die ik openlegde in de volgorde zoals ik deze had opgepakt.

Loslaten en Vreugde. “Nou ja” dacht ik, “Dit is sterk!”
 ‘Loslaten’ was mij wel duidelijk. Blijkbaar nu even geen potloden meer in de hand nemen. Maar eerst balans laten ontstaan in mijn lichaam en geest zodat ik daarna weer volledig mijn passie kan oppakken.
Zoiets dergelijks gaf ik er aan in mijn eigen woorden. Maar wat kwam de kaart ‘Vreugde’ mij nou zeggen…! Ik had eerder zoiets van: “Hoe lang gaat dit duren”! “Heb ik daar toevallig ook een kaart van”, dacht ik nog? Neen dus!

Ik dacht direct aan Bewustzijn, Genezing en Stilte. Maar ook aan Respect en Onvoorwaardelijk. Aan al deze mooie intenties wordt toch ook geen tijd verbonden? Accepteren dus…?! Hoewel deze kaart wél in de set zit had ik die uiteindelijk niét getrokken! Blijkbaar was dat niet nodig in deze legging omdat ik het antwoord ná het trekken van de voorafgaande kaarten vanuit mijzelf zou kunnen weten.
Het kwam er dus op neer dat ik deze periode moest accepteren en dan voornamelijk aandacht gaan geven aan, en luisteren naar mijn hand. Zo gedacht en…zo gedaan!
Inmiddels ben ik een aantal weken verder en ik kan zeggen dat mijn middagje kaartleggen met mijn eigen kaarten mij heeft doen inzien hoe mooi dit op je in kan werken.

Bewust met jezelf in contact komen door eenvoudigweg een aantal kaarten te leggen om opening te vinden in jezelf. Kaarten die je inzicht geven. Die je helpen bij tegenslagen, ongenoegen, ergens tegenaan lopen, het niet voelen van stroming. Noem nog maar een aantal voorbeelden, om inzicht te krijgen, waardoor je aangespoord wordt om er anders naar te gaan kijken.
Wat ‘Vreugde’ betreft, mijn laatste kaart op rij, daar is ook antwoord op gekomen. Zo je ziet is er een column, waarvan ik eerst niet dacht of ik deze wel zou kunnen schrijven. De pijn in mijn hand is nog niet weg maar wel een stuk draaglijker geworden.

Misschien trok ik dan wel niet die éne kaart die mij ertoe aan zou zette om alles even los te laten. Waardoor ik balans zou kunnen vinden tussen mijn lichaam en mijn geest. Om vervolgens mijn passie weer op te kunnen pakken. Het was blijkbaar van belang dat ik de kaarten pakte om mij tot dít inzicht te laten komen
Want juist die ene kaart die ik niet getrokken had, kon ik ná deze legging in mijzelf oproepen. Accepteren! Door te accepteren dat ik even stil werd gezet in mijn werk, ben ik in gaan zien hoe belangrijk mijn hand is, omdat ik weet dat deze altijd in dienst staat van mijn hoofd, dus ook van mijn passie…

Misschien als je deze column hebt gelezen kun je je afvragen of dit past bij het symbool ‘Vreugde’. En voor mijn trouwe lezers die weten dat ik graag vanuit andere sferen schrijf zal deze column ook geheel anders overkomen dan ze van mij gewend zijn. Toch was het blijkbaar nodig om ook dít vanuit mijzelf te schrijven. Mijn ongenoegen uiten en dan voornamelijk aan mijzelf waardoor ik deze zoektocht aanging mét mijzelf.
Ik hoop voor de volgende column waar het symbool Inspiratie haar intrede doet, dat ook mijn inspiratie weer vólop in mij aanwezig is…

Als dat geen vreugde is!

Liefs, Joke